Kwart voor zes.  Iedereen heeft de gure ochtendkoude getrotseerd en is stipt op tijd aanwezig.
Iets vroeger dan voorzien kan de bus vertrekken richting Leiden.
Het verkeer loopt vlot en na een korte sanitaire stop komen we iets te vroeg aan in Leiden.
En maar goed ook, want blijkt dat net dit weekend gewerkt wordt aan de brug die we nodig hebben
om op de Garenmarkt te geraken.
We vragen de weg, rijden enkele toertjes rond (chapeau voor het geduld van onze chauffeur Stefan!) en uiteindelijk
kan de bus ons toch afzetten aan de Garenmarkt.  
Van daar is het nog wel een flinke ochtendwandeling tot aan ons eerste bezoek.  Gelukkig zit het weer mee,
er komt zelfs al een waterzonnetje te voorschijn.  Iedereen is dan ook klaarwakker als we het Siboldmuseum bereiken.

Dit museum is gewijd aan de Duits-Leidse arts Von Sibold, die een groot deel van zijn leven spendeerde in Japen.
Van onze gids krijgen we een deskundige uitleg, zowel over de tijdelijke tentoonstelling met prenten van 
Takeda Hideo over een Japans mithologisch verhaal over de strijd om de macht, als over de vele voorwerpen, 
planten en (soms bizarre) dieren die Von Sibold verzamelde op zijn vele reizen.  
       

Na dit bezoek keren we een stukje op onze stappen terug, om in Brasserie 't Pakhuis de inwendige mens
te versterken met een 'klein' broodje kip en een lekker drankje.
  

Dan gaat het richting Hortus.  In deze tuin van de universiteit van Leiden, toont de gids ons een aantal
eeuwenoude planten die Von Sibold destijds zelf nog meebracht uit Japan,
  

In de tropische kassen geeft ze een deskundige uitleg over de bloeiwijze van o.a. de wilde bananen 
en over alle 'truuken van de foor' die planten uithalen om ervoor te zorgen dat insecten voor
de bestuiving zorgen.  We krijgen vele soorten planten te zien zowel orchideëen met piepkleine bloemetjes,
planten die insecten vangen, de reuze aronskelk en de beroemde Victoria reuzenwaterlelie.
   

Van daaruit gaat het richting Alphen aan de Rijn, voor een bezoek aan de schildpaddenstichting.
Hier kunnen we genieten van talrijke zoetwater- en landschildpadden.  Alle dieren die je hier vindt, zijn
gevonden in de natuur (achtergelaten door baasjes die niet meer wisten hoe ze te verzorgen), 
binnengebracht door baasjes die bv vanwege een verhuis of zo hun dier niet meer kunnen houden of
in beslag genomen.  En je kan er ook je schildpad tijdelijk onderbrengen als je met vakantie gaat.
 

En dat is het tijd om naar ons hotel te trekken.  Na het oplossen van een kleine technische storing (Eleonora had blijkbaar een verkeerde
sleutel gekregen en geraakte dus niet in haar kamer), kon iedereen zich wat opfrissen om daarna te genieten van een lekker avondmaal, 
doorgespoeld met het nodige vocht.

De volgende ochtend is iedereen tijdig op post voor een stevig ontbijt en om 8h45 vertrekken we terug met de bus richting Leiden centrum.
De zon schijnt, maar het is bitter koud als we naar de aanlegstijger van Rederij Rembrandt stappen.
Maar de dame die ons ontvangt is zo vriendelijk geweest om wat vroeger te komen, de boot voor te verwarmen en de ramen ijsvrij te maken.
En het kopje koffie of thee dat ze klaargezet heeft smaakt heerlijk na zo'n frisse ochtendwandeling.
De moeite wordt beloond, want de ochtendzon zorgt ervoor dat we tijdens de rondvaart Leiden op zijn best te zien krijgen en naast de
standaarduitleg, krijgen we van de schipper nog heel wat extra info en enkele leuke anekdotes te horen.
   

Na de boottocht staan de stadgidsen van Leiden ons op te wachten voor een rondleiding door de stad.
Ze grommelen een beetje omdat een aantal mensen eerst nog een sanitaire stop nodig hebben (en met maar één toilet kan dat even duren),
maar dan worden we in twee groepen verdeeld en gaan we op stap.  We vernemen meer over het ontstaan van de Leidse hofjes en kunnen 
er even binnengluren, krijgen uitleg over de sleutels (blijkbaar van Sint-Pieter) in het wapen van de stad, over de vele protestantse kerken
en één enkele katholieke kerk, het oudste academisch ziekenhuis en het oude weeshuis.
  

De wandeling eindigt aan de voet van de burcht, waar we in het Koetshuis ruim de tijd krijgen om de inwendige mens te versterken.
De Brabantse koffietafel is ruim voorzien en hoewel de soep en vleeskroketten op een beetje rare momenten geserveerd worden,
lijkt het toch iedereen te smaken.
  

En dan is het tijd om met de bus te vertrekken naar ons laatste bezoek.

Op de boerderij De Leidse Kaaskoe worden we door Ine verwelkomd met een lekkere fruitsap.
We krijgen een deskundige uitleg over het bereiden van Leidse sleutelkaas, boerenkaas, kwark en krijgen allerhande 
lekkernijen te proeven. We mogen ook een kijkje nemen in de voorraadfrigo waar de kazen liggen te rijpen.
  
  

Dan nemen we nog even een kijkje in de stal en kunnen we in het piepkleine winkeltje de nodige aankopen doen om thuis
nog wat na te genieten van al dat lekkers.
Nog even tijd nemen voor een groepsfoto en dan kunnen we de terugrit aanvangen.
 

Hoewel ons tijdens de voorbereiding beloofd werd dat de bus vlot op en van het erf zou kunnen rijden, wacht onze chauffeur Stefan 
toch nog een serieuze uitdaging om weg te rijden zonder in de gracht te belanden.
Stefan laat zich echter niet van de wijs brengen en met engelengeduld en met de hulp van de aanwijzingen van Eric (die bijna op zijn
buik moet gaan liggen om te kijken of de wielen niet te kort bij de rand belanden) geraken we veilig terug op weg naar Buizingen.

Er is vrij veel verkeer, maar toch verloopt de terugrit nog vrij vlot en komen we goed op tijd aan bij restaurant Van Hoo.
Door de wegenwerken rond het nieuwe zwembad, is de parking hier één grote puinhoop.  Het vergt dus wat rijkunst en geduld
om alle auto's netjes te parkeren.  Ook de straatverlichting werkt niet, gevaarlijk om te struikelen!  
En ja, Jean-Marie weet zich nog net recht te houden, maar Marie-Thérèse maakt van dichtbij kennis met de straatstenen.
Voor de veiligheid trekken Martine en Eric met haar naar de spoedafdeling van het ziekenhuis om foto's te laten nemen.
De rest van de groep kan ondertussen gezellig napraten bij een smakelijke vol-au-vent en chocolademousse.
Deze editie zit er weer op.  We kunnen alweer uitkijken naar de volgende uitstap...

PS Bij Marie-Thérèse bleken de verwondingen uiteindelijk mee te vallen: niks gebroken of gescheurd, wel een aantal flinke 
blauwe plekken en een zwaar gekneusde knie.  Die zal volgens de dokters na enkele weken rust wel genezen.
We wensen haar veel geduld en een spoedig herstel.